.............

ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ؛ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻧﺪﻡ ... ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺑﺨﺸﻪ امروزت را امشب ندارم ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﻣﺒﺪﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ انتظار ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻣﺎﻥ ﻣﻤﻠﻮ ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻫﻢ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻭ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ .... ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﻐﺾ ﻫﺎﯾﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ... ﻫﻢ ﺩﻟﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻢ، ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ. ﻫﻢ ... ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﺧﻮﻭﺏ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻣﯿﺸﻮﻡ ... ﺗﺎ ﻗﺪﺭﻩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻢ .... ﺗﺎ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻢ ﺍﺭﺯﺵ ﻭ ﺑﻬﺎﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﻼﺧﺮﻩ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮔﻨﺠﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﻡ .... ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ .... ... ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﻭ ﺷﻮﻕ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ... ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ .... ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻡ .... ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻡ

من و زندگی.....

ﻫﻨﻮﺯﻡ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿــــــــﺸﻪ ﻣﻨﻢ ﻭﺧﻮﺩم ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﻧﺮﺳﯿﺪﻥ , ! ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺣﺴﺮﺕ ﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﺎﻩ ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﺮﻕ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻣﯿﮕﺬﺯﻧﺪ تو ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ها ﺯﺍﻧﻮهامو ﺑﻐﻞ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ مثل ﮐﻮﺩﮐﯽ،ﮐﻪ ﻫﺮ ﺷﺐ ﺍﺯﺗﺮﺱ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺍﺗﺎقش ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﭘﻨﺎﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ. ﺁﺭﺍﻡ ﻭﺑﯿﺼﺪﺍ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﮕﺮﯾﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻧﻔﺲ ﻣﯿﮑﺸﻢ ﺍﻣﺎ تو ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈه ها ﻗﻠﺒﻢ ﺩﯾﮕه ﺭﺍﺿﯽ ﺑﻪ ﺗﭙﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﺷﮑﺎﯾﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ , ﻣﺮﺍ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺳﺖ ﻭﺑﺎﺯﯾﻬﺎﯾﺶ ﻣﺎ ﻫﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻩ ﭼﻪ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﻩ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺳﮑﺎﻧﺴﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﭼﻪ ﺳﺮﯾﺎﻝ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺳﺘﻤﺰﺩ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ . ﺁﺭﯼ ﻭﺿﻊ ﻣﺎ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻣﻼﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺣﺴﺮﺕ ﯾﮏ ﺩﻝ ﺧﻮﺵ . ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺭﺩ

کسی که مثل هیچکس نیست

ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺖ . ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭻ ﻛﺲ ﻧﯿﺴﺖ. ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﺮﺣﻢ ﺯﺧﻤﻬﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﺑﯽﻗﺮﺍﺭﻡ ،ﻛﻼﻣﺶ ﺻﺪﺍﯼ ﻋﺸﻖﻭﻫﺮ ﻧﻔﺴﺶ ،ﺣﺲ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﯾﺴﺘﻦ ﺍﺳﺖ . ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ ﻭ ﻗﻠﺒﺶ ﻋﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻛﯿﻨﻪ،ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ! ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﻛﯿﺴﺖ . ﺁﺭﯼ ،ﻋﺠﯿﺐ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ ...

فریاد

سلام اومدم دلتنگیهامو زمزمه کنم... ﻣﺸﺖ ﻣﯽ ﻛﻮﺑﻢ ﺑﺮ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﯾﻢ ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻔﻘﺎﻧﻢ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﻫﻮﺍﺭﯼ ﺑﺰﻧﻢ ﺁﯼ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﻟﺐ ﺑﺎﻣﯽ ﺳﺮ ﻛﻮﻫﯽ ﺩﻝ ﺻﺤﺮﺍﯾﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﻛﻨﻢ ﺁﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺑﻜﺸﻢ ﻛﻪ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺗﻨﻔﺲ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺸﺖ ﻣﯽ ﻛﻮﺑﺪ ﺑﺮ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﺤﺘﺎﺟﻢ ﻣﻦ ﻫﻮﺍﺭﻡ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺩ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻔﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﯽ ﻣﯽ ﺍﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻛﻨﺪ ؟

تقصیر از ما نیست

ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ... ﻭ ﻧﻔﺲﻫﺎ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﻭﺍﻧﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﺶ ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻭ ﻋﺎﺷﻖﺗﺮ، ﻣﺎ ﺳﺮﺧﻮﺵﺗﺮ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻭ ﺩﻝ ﻧﺎﺯﮎﺗﺮ، ﻣﺎ ﺑﯽ ﺭﺣﻢ ‌ ﺗﺮ. ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺗﻤﺎﻣﯽِ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯼِ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ، ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ

سکوت

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﻧﺸﻮﺩ ... ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﻢ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺶ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮔﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺑﺠﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺖ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ .......

مثل هیچکس نیستم

ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ ........... ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﯿﺮﻗﺼﻢ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯿﺸﮑﻔﻢ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ............... ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺶ ﺧﺶ ﮔﺎﻣﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﻠﺮﺯﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ .............. ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺑﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻣﺪﻡ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﺩ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ ﻗﻠﺒﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ ............ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﻋﺪﯼ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ .... ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺁﺑﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪ ............... ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪ .............. ﻭﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻡ .... ﺁﻥ ﺷﺐ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﯿﺪﻧﺪ . ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﯿﺘﺎﺑﯿﺪ ﻧﺴﯿﻢ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻧﻮﺍﺯﺷﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺁﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﯾﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻮﺩ .ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺰ ............ ************************* ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ .......................... ﺯﺭﺩ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺭﺍﻧﯿﺴﺖ ......... ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯿﺒﺎﺭﺩ ............. ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺭﮔﺒﺎﺭﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﻠﺮﺯﺍﻧﺪ ......... ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯿﺮﻭﻡ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﯾﺦ ﻣﯿﺒﻨﺪﺩ .......... ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ .......... ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ........... ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ