بهونه قشنگ من برای زندگی

ﺳﻼﻡ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﻗﺸﻨﮓ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺁﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﻣﻨﻢ ﻫﻤﻮﻥ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﯼ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻓﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﺎﺕ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺕ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭ ﻭﺍﺳﺖ ﻧﻮﺷﺖ ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺭﻭ ﺍﮔﻪ ﺑﺨﻮﺍﯼ ﺭﻧﮓ ﮔﻼﯼ ﻗﺎﻟﯿﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﯼ ﺗﻮ ﺻﺤﻦ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺧﺎﻟﯿﻪ ﺍﺑﺮﺍ ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﻨﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﻮﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﻤﻪ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﻡ ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ﺟﻮﻥ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺯﻡ ﮐﻤﻪ ﺩﯾﺸﺐ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺯﺩﻡ ﯾﺎ ﺗﻮ ﺑﯿﺎ ﯾﺎ ﻣﻦ ﻭ ﭘﯿﺸﺖ ﺑﺮﺳﻮﻥ ﻓﺪﺍﯼ ﺗﻮ ! ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﻭ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻢ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﺧﻂ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﺪﻡ ﺑﺎ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻮ ﺳﻔﺮ ﺷﺪ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﻦ ﺁﻭﺍﺭﮔﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﭼﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮕﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯿﺎﺕ ﻧﻮﺍﺯﺷﺎﺕ ﺑﻮﺳﯿﺪﻧﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮﺕ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﯾﮑﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺘﻪ ﯾﻪ ﻗﻠﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﮐﺒﻮﺩ ﻫﻼﮎ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﺘﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭﺯﺍ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺮﻩ ﺑﻌﺪﺵ ﺧﺒﺮ ﻣﯿﺪﻥ ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﻣﯿﻤﯿﺮﻩ ﺭﻭﺯﺍﺕ ﺑﻠﻨﺪﻩ ﯾﺎ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﯼ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻭ ﻧﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﻏﺼﻪ ﻭ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﻭ ﮔﻢ ﻧﮑﻨﯽ ﺗﻮ ﺩﻭﺩ ﺍﻭﻥ ﺷﻬﺮ ﻏﺮﯾﺐ ﯾﻪ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻏﺮﺑﺘﻪ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﻭ ﻓﺮﯾﺐ ﻓﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﺷﺒﺎ ﺑﯽ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺧﺴﺘﺖ ﻧﮑﻨﻪ ﻏﻢ ﻏﺮﯾﺒﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺷﮑﺴﺘﺖ ﻧﮑﻨﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﺷﺐ ﻟﻄﯿﻒ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺭﻭﺕ ﺷﺒﺎ ﭘﺲ ﻧﺰﻧﯽ ﺗﻨﮓ ﺑﻠﻮﺭ ﺁﺏ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻭﻗﺖ ﻧﺎﻏﺎﻓﻞ ﻧﺸﮑﻨﯽ ﺍﮔﻪ ﻭﺍﺳﺖ ﺯﺣﻤﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻋﻬﺪ ﻣﻮﻥ ﺑﻤﻮﻥ ﻣﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺳﭙﺮﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﻣﻦ ﻭ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺗﺮ ﺷﺪﯾﻢ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺗﻮ ﻗﻠﺐ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﺑﺮﺍ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺷﺪﯾﻢ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺁﺳﻤﻮﻧﻤﻮﻥ ﭘﺮ ﮐﺒﻮﺗﺮﻩ ﺯﺧﻢ ﺩﻟﻢ ﺧﻮﺏ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﺪ ﺗﺮﻩ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮﺭ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﯿﺎﯼ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭﯾﻪ ﺳﺮﻓﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﮑﺮﺭﻡ ﻣﺎﻝ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﻭﺭﯾﻪ ﮔﻠﺪﻭﻥ ﺷﻤﻌﺪﻭﻧﯽ ﻣﻮﻧﻢ ﻋﺠﯿﺐ ﻭﺍﺳﺖ ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﻪ ﻣﺜﻪ ﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﺭ ﺍﻭﻟﻪ ﻣﯿﺮﻩ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﮕﻮ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻦ ﺧﻮﺵ ﻣﯿﮕﺬﺭﻩ ؟ ﺩﻟﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺩ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﯾﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺭﻓﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﯽ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﻡ ﻓﻘﻂ ﺷﺪﻩ ﮐﺎﺳﻪ ﺧﻮﻥ ﻫﻤﺶ ﯾﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺩﺭﻩ ﭼﺸﻢ ﺩﯾﮕﻢ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﻮﻥ ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﺁﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﻣﻮ ﺭﯾﺨﺘﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺪﻩ ﯾﺎﺩﺕ ﻧﺮﻩ ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺂﺩ ﺧﻨﺪﯾﺪﯼ ﻭ ﮔﻔﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﺬﺍﺭ ﺑﺮﻡ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﯾﺪﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﻦ ﺭﻭ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﻣﻮﻧﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻭﺍﺳﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺪﻡ ﻧﮕﯽ ﻋﺠﺐ ﭼﻪ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺏ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻋﮑﺴﺎﯼ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﻞ ﮐﻨﺎﺭﻣﻪ ﯾﻪ ﺑﻐﺾ ﮐﻬﻨﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻣﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﯿﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻏﻤﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺍﻍ ﺩﻟﻢ ﺗﺎﺯﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﺍﺳﻤﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺁﺭﻡ ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮ ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﻢ ﭼﺸﻤﺎﺕ ﺭﻭ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﻧﮕﯿﺮ ﺣﺮﻑ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﺩﻝ ﻧﮕﯿﺮ ﻫﻤﺶ ﻣﺎﻝ ﻏﺮﯾﺒﯿﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﻣﻦ ﻏﺮﯾﺐ ﺷﺪﻡ ﭼﻪ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻋﺠﯿﺒﯿﻪ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﯿﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻭﺍﺳﻢ ﺟﻬﻨﻤﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﻏﺼﻪ ﻭ ﻏﻤﻪ ﺗﺤﻤﻠﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺍﺩﯼ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﻣﮕﻪ ﻧﮕﻔﺘﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻟﻪ ﻣﻨﯽ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻟﻢ ﻭﺍﺳﺖ ﺷﻮﺭ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﻭ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﻧﺬﺍﺭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﯿﺎﺕ ﺭﻭ ﻫﯿﭻ ﺩﻟﯽ ﺍﺛﺮ ﻧﺬﺍﺭ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯽ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﻪ ﺟﻮﻥ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﮔﻪ ﺑﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﺍﺕ ﺑﮕﻢ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺸﻪ ﺻﺪ ﺗﺎ ﮐﺘﺎﺏ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﺵ ﻗﺼﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺭﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯽ ﮔﻢ ﺷﺒﺎ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ ﺩﻋﺎﺕ ﮐﻨﻦ ﻧﻮﺭﺷﻮﻧﻮ ﺑﺪﺭﻗﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﺕ ﮐﻨﻦ ﯾﻪ ﺷﺐ ﺗﻮ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﻏﻤﺖ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺩﻝ ﻣﯽ ﺫﺍﺭه ﻫﻤﻮﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ