وقتی از چار دیواری خونه بیرون نمیزنم....

وقتی فضای خونه رو پر از اهنگ های غمگین می کنم....

وقتی سکوت می کنم

وقتی دلم میخواد زودترساعت خاموشی برسه

تا من خودمو جا بدم توبستر خواب

وقتی شب رو بیشتر از افتاب دوست دارم

وقتی منتظر باران و خیسی ارام بخش خیابونام

وقتی دلم میخواد فقط حافظ وفروغ غزل های تلخ عاشقونه بخونم

یعنی اینکه خسته ام.........

خسته تر از اینکه تاب بیاورم حرف کوچک ساده ای را....

تقصیر تو نیست

تقصیر هیچ کس نیست جان دلم!

تقصر دل من است که حجمش کوچک است....

به  ارزویی که هر روز بزرگ و بزرگتر میشود.....