چه به حال و روز ﻣﻦ آﻣﺪﻩ اﺳﺖ، ﻣﯽ داﻧﯽ ؟... ﻣﯽ داﻧﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ روزﻫﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﺷﺐ و ﺷﺒﻬﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳﺎﻧﺪﻩ ام، ﻣﯽ داﻧﯽ ...؟ ﺷﺒﻬﺎی ﮐﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ و ﺗﻤﺎم ﻓﮑﺮو ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ ...ﺑﻮد ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺮ روی ﻫﻢ ﻣﯿﮕﺬاﺷﺘﻢ ﺗﻮ را در ﮐﻨﺎرم ﻣﯿﺪﯾﺪم اﻣﺎ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﻣﯿﮑﺮدم ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ !...ﻧﻤﯿﺪﯾﺪم ﻣﯽ داﻧﯽ ﭼﻨﺪﯾﺴﺖ از رﻓﺘﻨﺖ ﻣﯿﮕﺬرد؟ ... ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ... دو ماه ...یک سال اﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﯾﮏ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻓﮑﺮو ﺧﯿﺎل ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺮ روی ،ﻫﻢ ﺑﮕﺬارم و ﺷﺒﻢ را ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ داﺷﺘﻢ در اﯾﻦ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯿﺰد و ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﺗﯿﮏ، ﺗﯿﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روی دﯾﻮار ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺗﯿﮏ، ﺗﯿﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روی دﯾﻮار ) اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯽ ﺑﻪ او ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ آﯾﺎ او (اﯾﻨﻘﺪر ارزش ﺑﯿﺪاری را دارد !؟ ﺣﺎل ﺧﻮدم ﺟﻮاب ﻣﯽ داﻧﯽ ﻫﺎﯾﻢ را ﻣﯽ داﻧﻢ! ﺣﺎل ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮدم و ﺗﻮ ﻧﺒﻮدی، ﺣﺎل ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ روزی از ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪی و ﻣﻦ را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﮕﺬاﺷﺘﯽ ... ﺣﺎل ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﻣﯽ داﻧﻢ اﻣﺎ ﺑﺎز ... دﻟﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪ ی ﺗﻮ را از ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯿﺮد