بهانه زندگی

ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﻧﻪ ، ﺗﻮ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﻟﻢ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﺎﺭﺍﻥ ، ﺁﻣﺪﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ، ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﺕ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻮﺩﯼ … ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ، ﻫﺮ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﯿﺪﺍﺭﻡ ، ﺷﺎﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﻫﻤﻪ ﺑﻔﻬﻤﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﯾﯽ ﺗﮏ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻗﻠﺒﻢ … ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺳﺎﺣﻞ ، ﻏﺮﻕ ﺷﺪﻡ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺭﯾﺎ ، ﺗﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺪﺟﻮﺭ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﻧﻪ ، ﺗﻮ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﻟﻢ ! ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺩﻟﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ! ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎﯾﻢ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﻢ ، ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﻤﻬﺎﯾﻢ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯿﺸﻮﺩ ، ﻭ ﺍﯾﻦ ﻏﺼﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻭﺟﻮﺩﻡ ﻧﻘﺶ ﺗﻠﺨﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﺎﻻ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻢ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﻢ ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺣﺴﺮﺕ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮ ، ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻫﯿﭻ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﭘﺲ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪﻧﻬﺎﯾﻢ؟ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﺎ ﻭ ﺁﻣﺪﻥ ﻫﺎﯾﻢ؟ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﻥ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎ ، ﺁﻥ ﺩﺭﯾﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ، ﺁﻥ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭﯼ ﻫﺎ ﻭ ﺁﻥ ﺯﺟﺮ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻫﺎ ! ﻭ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯽ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﺪﻫﺎ ، ﺑﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﯽ ﻫﺎ ، ﺑﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺁﺩﻣﻬﺎ ﺗﺎ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ