باور ندارم بی تو بودن را

ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺸﺐ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﯽ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺎﺷﺪ،ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﺍ ، ﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﻣﺮﻍ ﺍﺳﯿﺮ ﺭﺍ ، ﺳﮑﻮﺕ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻟﺸﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﯾﮏ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ، ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ . ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺩﺭ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺕ ﻧﻮﺷﺘﯽ ﺧﺪﺍﻧﮕﻬﺪﺍﺭ . ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻨﻢ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ، ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪﻭﻥ ﮔﻞ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﺒﺎﺭﯾﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻠﺦ ﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﻧﯿﺰ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ! ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻃﻠﻮﻋﯽ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻧﺒﺎﺷﯽ ، ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻏﺮﻭﺑﯽ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ. ﺍﺯ ﻃﻠﻮﻉ ﺗﺎ ﻏﺮﻭﺏ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ، ﻭ ﺍﺯ ﻏﺮﻭﺏ ﺗﺎ ﻃﻠﻮﻉ ﺁﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ، ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ، ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻨﺪ ﺩﺭﺩ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ. ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﺩ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﺍﻡ ﺭﺍ ، ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻢ ﻭ ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺰﻡ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻓﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﻋﺰﯾﺰﻡ ، ﺩﻟﺘﻨﮕﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮﯾﻨﻢ ، ﺗﻮ ﺁﻣﺪﯼ ﻭ ﺩﻟﻢ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ، ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩﺩﻟﻬﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﯿﻨﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ. ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ، ﺑﺎﻭﺭ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﻣﺎﻧﺪ