یکی بود یکی نبود،من بودم و تو نبودی

ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﻏﺎﺯﺵ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ، ﺯﯾﺮ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ، ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﯾﮑﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻮﺩ ، ﯾﮑﯽ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ، ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﺷﯿﺸﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺧﺮﺩﻩ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺘﯽ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ، ﯾﮑﯽ ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ، ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﺣﺴﺮﺗﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ، ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺖ ﻫﯿﭻ ﺭﺩﭘﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ ﯾﮑﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺶ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺷﺪﻩ ، ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﺩﻟﺸﮑﺴﺘﻦ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﯾﮑﯽ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻋﺎﺷﻖ ﺍﺳﺖ ، ﯾﮑﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ! ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ، ﺑﯽ ﻫﻮﺍ ، ﺳﺮ ﺑﻪ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ، ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ، ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻟﺖ ﺍﺯ ﺧﻂ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺁﺧﺮ ﻗﺼﻪ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺍﻡ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭ ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﻣﺠﻨﻮﻧﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﻤﭽﻮ ﺁﻏﺎﺯﺵ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻟﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﻭﻓﺎ ﻧﺪﺍﺭﺩ ! ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻫﻤﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ ﻫﺎ ، ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻗﻮﻝ ﻭ ﻗﺮﺍﺭﻫﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻮﺩ ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﯿﻦ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺧﺎﮎ ﺷﺪﻡ ، ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺁﺏ ﺩﺭ ﻭﺳﻌﺖ ﯾﮏ ﮐﻮﯾﺮ ﺧﺸﮏ ﮔﺮﻓﺘﺎﺭ ﺷﺪﻡ … ﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯽ ﻧﺒﻮﺩ ، ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ ، ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﯼ