دفتر دلتنگی من

بخوان...ولی بدان حرفهایم به همین راحتی که میخوانی نوشته نشده اند

دفتر دلتنگی من

بخوان...ولی بدان حرفهایم به همین راحتی که میخوانی نوشته نشده اند

فریاد

سلام اومدم دلتنگیهامو زمزمه کنم... ﻣﺸﺖ ﻣﯽ ﻛﻮﺑﻢ ﺑﺮ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﯾﻢ ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺩﭼﺎﺭ ﺧﻔﻘﺎﻧﻢ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﻫﻮﺍﺭﯼ ﺑﺰﻧﻢ ﺁﯼ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻛﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﻡ ﻟﺐ ﺑﺎﻣﯽ ﺳﺮ ﻛﻮﻫﯽ ﺩﻝ ﺻﺤﺮﺍﯾﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻔﺴﯽ ﺗﺎﺯﻩ ﻛﻨﻢ ﺁﻩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺑﻜﺸﻢ ﻛﻪ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻛﺴﯽ ﻛﻪ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺗﻨﻔﺲ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﺸﺖ ﻣﯽ ﻛﻮﺑﺪ ﺑﺮ ﺩﺭ ﭘﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﺳﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﻣﺤﺘﺎﺟﻢ ﻣﻦ ﻫﻮﺍﺭﻡ ﺭﺍ ﺳﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺍﺩ ﻛﻨﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻔﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﭼﻪ ﻛﺴﯽ ﻣﯽ ﺍﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻛﻨﺪ ؟
بهراد پنج‌شنبه 30 خرداد 1392 ساعت 18:36
0 نظر

تقصیر از ما نیست

ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﻢ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺩﻭﺳﺘﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ ... ﻭ ﻧﻔﺲﻫﺎ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻭ ﻧﮕﺎﻫﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﯾﺸﻪ ﺩﻭﺍﻧﺪﻩ؛ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯾﺶ ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻭ ﻋﺎﺷﻖﺗﺮ، ﻣﺎ ﺳﺮﺧﻮﺵﺗﺮ، ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﻭ ﺩﻝ ﻧﺎﺯﮎﺗﺮ، ﻣﺎ ﺑﯽ ﺭﺣﻢ ‌ ﺗﺮ. ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺗﻤﺎﻣﯽِ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﯼِ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ، ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ
بهراد چهارشنبه 29 خرداد 1392 ساعت 20:40
0 نظر

سکوت

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺩﻧﯿﺎ ﺧﻂ ﺧﻄﯽ ﻧﺸﻮﺩ ... ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺳﻢ ﺁﺩﻣﻬﺎﯾﺶ ﻋﺠﯿﺐ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮔﻢ ﮐﻪ ﻣﯿﺸﻮﯼ ﺑﺠﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺖ ﺑﮕﺮﺩﻥ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ .......
بهراد چهارشنبه 29 خرداد 1392 ساعت 17:44
0 نظر

مثل هیچکس نیستم

ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ ........... ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﯿﺸﻮﻡ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻣﯿﺮﻗﺼﻢ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﺁﺗﺶ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯿﺸﮑﻔﻢ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ ............... ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺶ ﺧﺶ ﮔﺎﻣﻬﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻣﯿﻠﺮﺯﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻦ .............. ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺁﺑﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺁﻣﺪﻡ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺩﺭ ﺑﺎﺩ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﻭ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ ﻗﻠﺒﻢ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ ............ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ ﮐﺮﺩ ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﻋﺪﯼ ﺷﺪ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻟﺮﺯﺍﻧﺪ .... ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺁﺑﯽ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺭﯾﺪ ............... ﻧﻢ ﻧﻢ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﮔﻬﺎ ﭘﯿﭽﯿﺪ .............. ﻭﻣﻦ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻡ .... ﺁﻥ ﺷﺐ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﯿﺪﻧﺪ . ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﯿﺘﺎﺑﯿﺪ ﻧﺴﯿﻢ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻧﻮﺍﺯﺷﻢ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺁﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭﯾﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺵ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻧﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﺁﻣﺪﻡ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺑﻮﺩ .ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺳﺒﺰ ............ ************************* ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ .......................... ﺯﺭﺩ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺭﺍﻧﯿﺴﺖ ......... ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻣﯿﺒﻨﺪﻡ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﯿﺒﺎﺭﺩ ............. ﺑﺮﻕ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻭ ﺭﮔﺒﺎﺭﯼ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﻠﺮﺯﺍﻧﺪ ......... ﻭ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯿﺮﻭﻡ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﻡ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﯾﺦ ﻣﯿﺒﻨﺪﺩ .......... ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺩﯾﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ .......... ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ........... ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﯿﺴﺘﻢ
بهراد چهارشنبه 29 خرداد 1392 ساعت 17:14
0 نظر