دفتر دلتنگی من

بخوان...ولی بدان حرفهایم به همین راحتی که میخوانی نوشته نشده اند

دفتر دلتنگی من

بخوان...ولی بدان حرفهایم به همین راحتی که میخوانی نوشته نشده اند

رفت،مرا جا گذاشت

ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ، ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ، ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺩﻝ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ ﺩﻝ ﺑﺮﯾﺪ ، ﺍﻭ ﺣﺘﯽ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﺁﺧﺮ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﻧﺪﯾﺪ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻗﻔﺲ ﺩﻟﻢ ﭘﺮﯾﺪ ، ﺣﺘﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﻓﺮﯾﺎﺩﻡ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﭽﻪ ﮔﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ، ﺍﯾﻨﮏ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﺨﻨﺪﻡ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﺮﺍ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ ، ﺩﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﻏﻢ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺣﺴﺮﺕ ، ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﺸﺎﻧﺪﯼ ﺑﺎ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﺴﺘﺖ ! ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ، ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﺭﺩ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ، ﺭﻓﺘﻢ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ، ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ، ﺍﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﯿﺸﻨﺎﺧﺖ ، ﺍﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ! ﺩﻟﻢ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍ ﻧﻤﯿﺴﺎﺧﺖ ، ﺩﻟﻢ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺖ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ ، ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ، ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ، ﺍﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻫﯿﭻ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ، ﺍﺯ ﭼﺸﻤﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﻓﺘﻨﺶ ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍﻫﺶ ﺭﺍ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺮﻭﺩ ، ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯿﺮﻭﺩ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﻢ ﮐﻨﺪ ، ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﻗﻠﺒﺶ ﺧﺎﻣﻮﺷﻢ ﮐند ﺍﻭ ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ، ﻣﯿﺪﺍﻧﺴﺖ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﻭ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺒﺒﯿﻨﺪ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺭﻓﺘﻨﺶ ﭘﺮﭘﺮ ﻣﯿﺰﻧﻢ ، ﻋﺸﻘﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﻣﯿﺒﺮﻡ

ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺯﯾﺮ ﯾﮏ ﺳﻘﻒ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﺗﺨﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﻗﻠﺒﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺟﺎ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺤﺮﻡ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ... ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻦ ... ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ... ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﯿﺮﺍﯾﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﺗﻮ ﻣﺤﺮﻡ ﻣﻨﯽ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺎﻣﺖ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺍﻡ ﻧﯿﺎﯾﺪ

ﺩﻟﻢ ﺯﺧﻤﯿﺴﺖ ، ﺭﻭﺣﻢ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺩﺭﺩﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ، ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪﻫﻢ … ﻧﻪ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ، ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺩﻟﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ، ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ، ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﻣﯿﺴﻮﺯﯼ … ﻫﺪﺭ ﻣﯿﺮﻭﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﻤﺎﻧﯽ ، ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﺭﻭﯼ ﺁﺏ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﻗﺼﺮ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻣﯿﺴﺎﺯﯼ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ ﺩﯾﮕﺮ ، ﺑﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ، ﻣﺸﮑﻞ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ، ﻣﻦ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﻨﻔﺴﺖ ﺑﺎﺷﻢ، ﺩﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺎ ﻫﻤﺪﻟﺖ ﺑﺎﺷﻢ ﺯﺑﺎﻧﻢ ﺑﻨﺪ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﺖ ﺑﺎﺷﻢ ، ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﺒﺎﺷﻢ … ﺍﺣﺴﺎﺳﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ ، ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻏﺼﻪ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ ﺍﺳﺖ ! ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻝ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ، ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺩﻝ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﮐﻨﻢ ، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺳﺮﺩ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﺭﺍ ﺳﺮ ﮐﻨﻢ؟ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ، ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﯼ ﻧﺪﺍﺭﻡ .… ﺩﻟﻢ ﺯﺧﻤﯿﺴﺖ ، ﺭﻭﺣﻢ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺩﺭﺩﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎﺳﺖ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ! ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ، ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺪﻫﻢ … ﻧﻪ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ، ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺩﻟﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺳﺖ! ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺑﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﻬﺮ ﺭﺍ ﻣﯿﺸﻨﺎﺳﻢ ﻧﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ، ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺣﺲ ﮐﻨﻢ ﮔﺮﻣﯽ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﻣﻦ ﺩﯾﮕﺮ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻡ .… ﺩﻟﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺟﺰ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺁﺑﺎﺩﯼ

عادت

.دوﺳﺘﺖ دارم اﻣﺎ، ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ اﺣﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﻢ دﯾﮕﺮ دارم ﻋﺎدت ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ .ﺗﻮرا دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺒﺨﺶ اﻣﺎ، دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻧﯿﺴﺖ. ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﻘﺪر ﻧﯿﺎﻣﺪی ﺗﺎ، آن ﺷﻮق و اﺷﺘﯿﺎق ﻫﻤﯿﺸﮕﯿﻢ .را از دﺳﺖ دادم دارم ﻋﺎدت ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﺎی ﺧﺎﻟﯽ. ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻢ را ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ ﮔﻮﺷﻪ ی اﺗﺎﻗﻢ و ﺑﺮای .زﻣﺴﺘﺎﻧﺖ روﯾﺎ ﺑﺒﺎﻓﻢ .ﺧﯿﺎﻟﺖ راﺣﺖ ﮐﻼﻓﻢ را ﺳﺮاﻧﺪاﺧﺘﻢ، دارم ﺑﺮای ﻫﺮدوﯾﻤﺎن روﯾﺎﻫﺎی ﻗﺸﻨﮓ ﻣﯽ ﺑﺎﻓﻢ. ﮐﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻢ را .ﺳﺮﮔﺮﻣﻢ دوﺳﺘﺖ دارم اﻣﺎ، ﺑﺒﺨﺶ. ﻋﺎدت و ﻋﺸﻖ ﮐﻠﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻔﺎوت دارﻧﺪ و ﻣﻦ، ﻗﻮل ﻣﯽ دﻫﻢ ﻋﺎدت .ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻦ ﻋﺎدت ﮐﺮدم ﻣﻨﺘﻈﺮت ﺑﺎﺷﻢ. اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﮐﻨﺎرم ﺑﺎﺷﯽ، ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﭘﺲ، از ﺗﻮ ﻣﯽ .ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﻪ زودﺗﺮ ﺑﺮوی ،ﻣﻦ ﻋﺎدت ﮐﺮدم ﮐﻪ دوﺳﺘﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺗﻮ .ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ از ﻣﻦ دورﺑﺎﺷﯽ ﻣﻦ دﺳﺖ از ﻋﺎدﺗﻢ ﺑﺮﻧﻤﯽ دارم و ﺗﻮ ﻫﻢ ﻗﻮل ﺑﺪﻩ، زودﺗﺮ از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮوی ﺗﺎ، دوﺑﺎرﻩ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ .ﺑﺸﻮد ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ،ﺗﻮ دور ﺑﺎﺷﯽ و ﻣﻦ، ﻃﺒﻖ ﻋﺎدت ﻗﺪﯾﻤﯿﻢ .دوﺳﺘﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ

گاری

روزﮔﺎری ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ .ﻋﻄﺮ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم زﻣﺎﻧﯽﺑﻮد ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺷﺎﺧﻪ ی ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻏﯽ ﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻢ ﭘﺮ درﺧﺖ، ﭘﺮ ﺑﺮگ، ﭘﺮ ﺳﺎﯾﻪ. وﻗﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮد ﮐﻪاﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ ﯾﮏ ﺑﺮگ ﮐﻬﻨﻪ از ﻧﺎﻣﻪ ای ﻗﺪﯾﻤﯽ را ﻣﯽ ﻓﺸﺮد و اﻧﮕﺎر دﻧﯿﺎ را در دﺳﺘﻢ داﺷﺘﻢ.و ﭼﻪ ﺳﺒﮏ ﺑﻮد آن دﻧﯿﺎ، ﭼﻪ ﺑﯽ وزن، ﮐﻮﭼﮏ. و ﭼﻪ دل ،ﺑﺰرﮔﯽ داﺷﺘﻢ. آﻧﻘﺪر ﮐﻪ آن ﻫﻤﻪدﻟﺘﻨﮕﯽ دﻟﺸﻮرﻩ، ﺑﯽ ﻗﺮاری و ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎری را در ﺧﻮد ﮔﻢ ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺟﺎﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﯾﮏ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﺑﯽ اﻧﺪازﻩ ﻣﯽ داد. و ﺗﻤﺎم ﮔﻼﯾﻪ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮم و ﯾﮏ ﺳﻼم ﺑﻌﺪاز ﻣﺎﻩ ﻫﺎ و ﯾﮏ ﻋﺬر ﺧﻮاﻫﯽ ﺳﺮﺳﺮی ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽ ﮐﺮد. ﺣﺎﻻ از آن روزﮔﺎر روزﮔﺎری ﮔﺬﺷﺘﻪ.ﺣﺎﻻ ﮐﻪ رو در روی آﯾﻨﻪ اﯾﺴﺘﺎدﻩ ام و ﺧﯿﺮﻩ در دو ﭼﺸﻢ آﺷﻨﺎ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدم ﻣﯽ ﮔﺮدم.دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﺳﺎدﻩ ای ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﺎران از ﻧﻮ ﻣﺘﻮﻟﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﻣﯽ داﻧﻢ ﮐﻪ آن ﻣﻦ !ﺟﺎﯾﯽ در ﮔﺬﺷﺘﻪ، در ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﻫﯽ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺳﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ. ﺑﯿﻬﻮدﻩ در ﺟﺴﺘﺠﻮی آن .ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽﻫﺎی ﻗﺪﯾﻢ، دﻟﻢ را زﯾﺮ و رو ﻧﮑﻦ آﺑﯽ ﮐﻪ ﭘﺎی ﻋﻠﻔﯽ ﻫﺮز ﺑﻪ ﺑﺎد رﻓﺖ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﻌﺠﺰﻩ یﻫﯿﭻ ﺑﺎراﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﻮی ﺑﺎز ﻧﺨﻮاﻫﺪ .ﮔﺸﺖ

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﻟﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻮﺍﺗﻮ ﮐﺮﺩﻩ ... ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻴﻠﻲ ﺩﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻢ ... ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺪ ﺟﻮﺭﻱ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺳﺘﺎﻱ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﺖ ﺭﻭ ﮐﻢ ﺩﺍﺭﻡ ..... ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻮﺍﻱ ﮔﺮﻳﻪ ﺩﺍﺭﻡ ... ﺩﻟﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮﺍﺕ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ .... ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻧﺖ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻡ ...... ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺨﻮﺍﺩ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﺎﺷﻲ ..... ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻲ ..... ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻡ ﺳﺮﻣﻮ ﺑﺬﺍﺭﻡ ﺭﻭ ﺷﻮﻧﻪ ﺕ .... ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻡ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻟﺘﻨﮕﻲ ﻫﺎﻣﻮ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﻢ ... ﮐﺎﺵ ﻣﻲ ﺩﻭﻧﺴﺘﻲ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﭼﻪ ﺧﺒﺮﻩ ... ﮐﺎﺵ ﺑﻮﺩﻱ

ﻓﮑﺮﺷﻮ ﺑﮑﻦ... ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺣﺮﻑ ﺭﻭﯼ ﺻﻔﺤﻪ ﮐﻠﯿﺪ ﺑﺎﺷﻪ ﻭﻟﯽ... ﻧﺘﻮﻧﯽ ﺍﻭﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﻭ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ... ﺍﻭﻥ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺣﺮﻑ ﺩﻟﺘﻪ ﺗﺎﯾﭙﺶ ﮐﻨﯽ... ﻓﻘﻂ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻨﻮﯾﺴﯽ ﺩﻟﺘﻨﮕﻢ... ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺩﯾﺪﺍﺭﺵ... ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺻﺪﺍﺵ... ﺩﻟﺘﻨﮓ ...

بعضی وقتا سکوت میکنی…ﭼﻮن اﯾﻨﻘﺪر رﻧﺠﯿﺪی ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺨﻮای ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﯽ ﺑﻌﻀﯽ وﻗﺘﺎ ﺳﮑﻮت ﻣﯿﮑﻨﯽ …ﭼﻮن واﻗﻌﺎ” ﺣﺮﻓﯽ واﺳﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاری … ﮔﺎﻩ ﺳﮑﻮت ﯾﻪ اﻋﺘﺮاض …ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ اﻧﺘﻈﺎر اﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ وﻗﺘﺎ ﺳﮑﻮت واﺳﻪ اﯾﻨﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﻠﻤﻪ ای ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ !ﻏﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ وﺟﻮدت داری ﺗﻮﺻﯿﻒ ﮐﻨﻪ

ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﻣﺮد ، ﻣﮕﻪ از ﺳﻨﮕﻪ دﻟﺖ، ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮﺑﻪ ، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﮕﻪ دﻟﺖ.. ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﻣﺮد ، ﮔﺮﯾﻪ ﺧﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ،، ﮔﺎﻫﯽ اﺷﮏ ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ،، ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﻣﺮد ، وﻗﺘﯽ از ﻏﺼﻪ ﭘﺮی وﻗﺘﯽ از ﻋﺎﻟﻢ و آدم ﻣﯽ ﺑﺮی ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﻣﺮد ، ﺟﺎی ﺑﻐﺾ ﺗُﻮ ﮔﻠﻮت رد ﺷﻮ از ﭘﯿﭻ و ﺧﻤﺎی روﺑﺮوت ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ ، آﺧﺮ ﺣﺎدﺛﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﮐﻪ اﺷﮏ ﻣﺮد، ﻓﺎﺟﻌﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺴّﺘﻪ ﻣﺮد، دﻟﺘﻮ راﺣﺖ ﺑﺬار ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ، ﺧﻢ ﺑﻪ اﺑﺮوﻫﺎت ﺑﯿﺎر اﯾﻦ ﻏﺮورت ﻣﺮگ و ﺗﺎراج ﺗﻮئه … ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻦ ﻣﺮد ، ﮔﺮﯾﻪ ﻣﻌﺮاج ﺗﻮئه

چه به حال و روز ﻣﻦ آﻣﺪﻩ اﺳﺖ، ﻣﯽ داﻧﯽ ؟... ﻣﯽ داﻧﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ روزﻫﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﺷﺐ و ﺷﺒﻬﺎﯾﻢ را ﺑﻪ ﺻﺒﺢ رﺳﺎﻧﺪﻩ ام، ﻣﯽ داﻧﯽ ...؟ ﺷﺒﻬﺎی ﮐﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻧﻤﯽ آﻣﺪ و ﺗﻤﺎم ﻓﮑﺮو ﺧﯿﺎﻟﻢ ﺷﺪﻩ ...ﺑﻮد ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺮ روی ﻫﻢ ﻣﯿﮕﺬاﺷﺘﻢ ﺗﻮ را در ﮐﻨﺎرم ﻣﯿﺪﯾﺪم اﻣﺎ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺎز ﻣﯿﮑﺮدم ﭼﯿﺰی ﺑﻪ ﺟﺰ ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺷﺐ !...ﻧﻤﯿﺪﯾﺪم ﻣﯽ داﻧﯽ ﭼﻨﺪﯾﺴﺖ از رﻓﺘﻨﺖ ﻣﯿﮕﺬرد؟ ... ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ... دو ماه ...یک سال اﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﯾﮏ ﺑﺎر ﻫﻢ ﻧﺸﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻓﮑﺮو ﺧﯿﺎل ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ را ﺑﺮ روی ،ﻫﻢ ﺑﮕﺬارم و ﺷﺒﻢ را ﺑﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎ دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ داﺷﺘﻢ در اﯾﻦ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯿﺰد و ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﺮاﻩ ﺑﻮد ﻓﻘﻂ ﺗﯿﮏ، ﺗﯿﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روی دﯾﻮار ﺑﻮد ﺗﻨﻬﺎ ﺗﯿﮏ، ﺗﯿﮑﻪ ﺳﺎﻋﺖ روی دﯾﻮار ) اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺗﺎ ﮐﯽ ﻣﯿﺨﻮاﻫﯽ ﺑﻪ او ﻓﮑﺮ ﮐﻨﯽ آﯾﺎ او (اﯾﻨﻘﺪر ارزش ﺑﯿﺪاری را دارد !؟ ﺣﺎل ﺧﻮدم ﺟﻮاب ﻣﯽ داﻧﯽ ﻫﺎﯾﻢ را ﻣﯽ داﻧﻢ! ﺣﺎل ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮدم و ﺗﻮ ﻧﺒﻮدی، ﺣﺎل ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ روزی از ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﺪی و ﻣﻦ را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﮕﺬاﺷﺘﯽ ... ﺣﺎل ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ را ﻣﯽ داﻧﻢ اﻣﺎ ﺑﺎز ... دﻟﻢ ﺑﻬﺎﻧﻪ ی ﺗﻮ را از ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯿﺮد

ﭼﺸـــــﺎﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﺘـــــــــــ ﻭﻟــــﯽ ﻓﮑـــــــــــــــــﺮﻡ ﯾﻪ ﻋﻤـــــــــــــــﺮﻩ ﮐﻪ ﻧﺨﻮﺍﺑﯿــــــــــــﺪﻩ ﻣـــــﺮﻭﺭﺗـــــــــــــــــــ ﻣﯿﮑﻨﻤــــــــــــــــ ﻫـــــﺮﺑﺎﺭ ﺑﻬــــــــــــﻢ ﺣــــــــــــــﺲ ﺟـــــــــــﻨﻮﻥ ﻣﯿــــــــــــــــﺪﻩ ﻧﻔـــــــــــــﺲ ﻣﯿﮑﺸــــــــــــــﻢ ﻭ ﺍﺷﮑـــــــــﺎﻡ، ﻧﺸـــــــــــﻮﻥ ﻣﯿـــــــــــــــــﺪﻥ ﭼﻘـــــــــــــﺪ ﺧﺴﺘـــــــــــــــﻪ ﻡ ﻧﻤﯿــــــــــــﺪﻭﻧﯽ ﭼــــــــــــــﺮﺍ ﺯﻧـــــــــــــﺪﻩ ﻡ ﻧﻤﯿــــــــــــــﺪﻭﻧﻢ ﭼــــــــــــــــﺮﺍ ﻫﺴﺘــــــــــــــــــــــــــﻢ

وقتی از چار دیواری خونه بیرون نمیزنم....

وقتی فضای خونه رو پر از اهنگ های غمگین می کنم....

وقتی سکوت می کنم

وقتی دلم میخواد زودترساعت خاموشی برسه

تا من خودمو جا بدم توبستر خواب

وقتی شب رو بیشتر از افتاب دوست دارم

وقتی منتظر باران و خیسی ارام بخش خیابونام

وقتی دلم میخواد فقط حافظ وفروغ غزل های تلخ عاشقونه بخونم

یعنی اینکه خسته ام.........

خسته تر از اینکه تاب بیاورم حرف کوچک ساده ای را....

تقصیر تو نیست

تقصیر هیچ کس نیست جان دلم!

تقصر دل من است که حجمش کوچک است....

به  ارزویی که هر روز بزرگ و بزرگتر میشود.....

  ای کاش با عشق نمی امدی...

تا با دلزدگی بروی...

ای کاش دوستانه می امدی

تا سلامی بگوئی حال و احوالی کنی

درد دلی بکنی

چای بنوشی

وبروی..........

حال که این چنین سرد میروی

یادت باشد چیزی جا نگذاری

مبادا بر گردی و

اشک هایم را ببینی.....!

 

وشاید بخواهم فریادبکشم ان چه را که امروز

  •       به نام غم در دل دارم و شاید
  •                                           روزی بخواهم داشته باشم هرانچه را
  •                            که امروز در نزد خویش ندارم
  •         اما در شب هیچ نمیخواهم
  •                                            جز سکوت و ارامش را
  •        که درکنار تو مرا در اغوش میکشاند

دیوانه می کند مرا.....

صدای شرشر باران

با شیشه های خیس خورده از قطراتش.........

با شبی که پرشده از اشک هایم

و خفه کردن هق هق هایم با بالشتم

با مرور کردن خاطرات تلخ و شیرینم از تو

با شنیدن اهنگ های مورد علاقه ات

گیر کرده ام در میان شبی که با انتظار سر میشود

سرانجام در اغوش تنهایی...

شب نیز صبح می شود

کم کم همه چیز تمام میشود

هق هق ها کم میشود

اهنگ قطع میشود

شب صبح میشود

من اما

تمام میشوم..!!!

تمام........................................!

منو ببخش خدا

ﻣﯿـﺨـــﻮﺍﺳـــﺘــﻢ ﺑﺎﺑـــﺖ ﻫـــﺮ ﮔـﻨﺎﻫﯽ ﺷﻤــﻌﯽ ﺭﻭﺷـﻦ ﮐـﻨــﻢ ﺳـــﻮﺧـﺘﻨـﺶ ﺭﺍ ﺑﺒﯿـﻨـﻢ ﻭ ﺟـﻬــﻨـﻢ ﺭﺍ ﯾـﺎﺩﺁﻭﺭ ﺷــﻮﻡ ﺍﻣــﺎ ﮔــﻨﺎﻫــﺎﻧــﻢ ﺁﻧـﻘــــــــﺪﺭ ﺯﯾـﺎﺩ ﺑــﻮﺩﻧﺪ ﮐــﻪ ﺗــﺮﺳﯿــﺪﻡ . . !. ﺗﺮﺳﯿــﺪﻡ ﺩﻧـﯿﺎ ﺭﺍ ﺑـﻪ ﺁﺗــﺶ ﺑـﮑﺸــﻢ ! ﺧﺪﺍﯾـــــــــــــﺎ . . . ﺑﺎﺑــﺖ ﻫــﺮ ﺷﺒـﯽ ﮐـﻪ ﺑـﯽ ﺷﮑــﺮ ﺳــﺮ ﺑـﺮ ﺑـﺎﻟﯿــﻦ ﮔــﺬﺍﺷـﺘﻢ . . . ﺑﺎﺑــﺖ ﻫـــﺮ ﺻـﺒﺤﯽ ﮐـﻪ ﺑـﯽ ﺳــﻼﻡ ﺑـﻪ ﺗــﻮ ﺁﻏـــــﺎﺯ ﮐـــﺮﺩﻡ ﺑﺎﺑــﺖ ﻟـﺤــﻈﺎﺕ ﺷــــﺎﺩﯼ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﯾـﺎﺩﺕ ﻧـﺒــﻮﺩﻡ ﺑﺎﺑــﺖ ﻫـــﺮ ﺩﻟــﯽ ﮐــﻪ ﺷـﮑﺴﺘــﻢ ﺑﺎﺑــﺖ ﻫـــﺮ ﮔــﺮﻩ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﺩﺳـﺖ ﺗــﻮ ﺑـﺎﺯ ﺷــﺪ ﻭ ﻣــﻦ ﺑــﻪ ﺷــﺎﻧـﺲ ﻧﺴـﺒﺘـﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺎﺑــﺖ ﻫــﺮ ﮔــﺮﻩ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﺩﺳﺘــﻢ ﮐــﻮﺭ ﺷــﺪ ﻭ ﻣﻘـﺼـﺮ ﺗــﻮ ﺭﺍ ﺩﺍﻧــﺴـﺘﻢ ﻣﻨـــﻮ ﺑﺒــﺨـﺶ ﺧـــــــــــﺪﺍ

در این سرمای بی محبت
گرمای پر از محبت قلبت
تنها نقطه آرامش من است
که مرا بیش از همیشه عاشق کرده است

من و تو و باران با هم و طلوع یک لحظه عاشقانه
صدای نم نم باران و صدای تپشهای قلبمان همه با هم نوایی عاشقانه
دستت در دستان من و گرمی دستانت یک حس عاشقانه
صحنه باران و خیسی گونه هایمان ، از ته دل لبخند بر روی لبانمان،یک خاطره عاشقانه
گرمی نفسهایت، راز قدمهایمان، حال و هوای هر دویمان، همه با هم در یک هوای عاشقانه
و در یک لحظه در نوایی که احساس مرا به تو بیشتر میکند در این هوای عاشقانه خاطره ای همیشه ماندگار را در دلهایمان برجا میگذارد
غرق میشوم در قطره های باران و همراه میشوم با اشکهایی که بر گونه هایت نشسته ، حس میکنم احساس تو را ، میپرستم تمام اشکهای شوق تو را …
میبوسمت تا لبهای خیسم طعم شیرین اشکهایت را بچشد، تا به این باور برسم که در کنار تو بودن برایم به معنای زیباترین حس دنیاست
حالا اشکهای تو و باران و اشکهای من همه با هم قطره قطره بر روی زمین میریزند تا خیس کند زمینی را که تشنه باران عشق است !
من و تو و باران ، با هم یکی شدیم و دنیا را عاشق کردیم
در این سرمای بی محبت ، گرمای پر از محبت قلبت ، تنها نقطه آرامش من است که مرا بیش از همیشه عاشق کرده است !
ببار ای باران عشق من ، ببار و پر از طراوت کن سرزمین قلبم را
اینک باران تمام شده و تو در کنارمی، غرق در شعر بارانی منی

تو از حالم خبر داری

و این نهایت عشق است و یک حس ماندگار ، تو مثل باران باش و همیشه بر روی من ببار
تا احساس کنم سرپناهم تویی که باران منی، تو همان هوای نفسهای منی

تو از حالم خبر داری ، میدانی دلم برایت تنگ شده و خودت نیز یک عالمه درد دل داری
این دلتنگی و این هوا و حال روز و من ، برای تو میتپد هر لحظه قلب من
این شعر و حس و روح لطیف تو ، همه با هم غزلیست عاشقانه برای تو
تو از حالم خبر داری ، میدانی چقدر دوستت دارم ،که تو هم مرا یک دنیا دوست داری
دلم برایت بوسیدنت ، بوییدنت ، آن نگاه مهربانت تنگ شده
پنجره را باز میکنم ، دلم هوایت میکند و به خیالت در آسمان دلتنگی ها پرواز میکنم ، در خیالم با توام و همراه تو ، این قلب من است که لحظه به لحظه میگیرد بهانه ی تو ،تو بگو که از چه بنویسم برای تو
این قلب من و آن قلب تو ، این عشق بی پایانمان ، این احساس من و آن انتظار تو و هوای نفسهایمان
تو از حالم خبر داری ، تو عشق مرا باور داری، مرا میفهمی که میخواهمت ، مرا میخواهی که میمیرم برایت
و این نهایت عشق است و یک حس ماندگار ، تو مثل باران باش و همیشه بر روی من ببار
تا احساس کنم سرپناهم تویی که باران منی، تو همان هوای نفسهای منی
که بی تو شوم ، میمیرم ، من نبض خودم را میگیرم که از حال تو هم خبر دارم
بیش از اینها عاشقم و لحظه به لحظه از دیروز عاشقتر ، به پای تو مینشینم تا لحظه آخر

بـر بـالای افــ ـق ایـــستـ ـاده ام

بـه روزی مـ ــی انـدیـشـ ــم کـه بـا تــو بـاشـ ــم

جــانم را بـه بـاد صبـــ ـحگـاهــی می ســ ــپارم

بـا هــمه خـداحـ ـــافظی می کـــنم

چــرا که تـــو در مــ ـنی ، در تــارو پودم

و موجـ ــی لــطیف برخاســ ـته از جــان تـو

تـا عـــمق وجــودم مــ ـی دود

و راهــی جــ ـاودانـه پـــیش رویــ ـم گســـترده مـی شود

و مــن پــ ــرواز مـی کنــ ـم بـه سـوی تو

به تــو می اندیــشم، به ارمـ ـــغان صبـح

به نــ ـامــت

کــ ـه عاشــقانه بر زبـان جـ ـاری می کنم

بــه تـــو می انــدیشـم ای عشــ ـــق بی پایانم

ﺩﯾﺮ ﭘﯿﺪﺍﯾﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ : اﯼ ﮐﺎﺵ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻢ،ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﺠﺎ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ . ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﻢ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﯿﺎﺑﻢ ... ﻭﺷﺎﯾﺪ ﺣﺎﻝ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺣﺲ ﻭ ﺣﺎﻟﯽ. ﺗﻨﻬﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻡ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺮ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺮﺗﺮ ﻭ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪ!!! ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺍﯾﻦ روزها ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ، ﺗﻨﻬﺎ ﻫﻤﺪﻣﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺣﻞ ﺷﺪﻩ ﻭﻣﻨﻪ ﺩﺭﻣﻦ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ! ﯾﮏ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻧﺎﻫﻤﮕﻮﻥ ﻭ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﻞ

دیر باریدى باران....دیر..!!من مدتهاست در غم نبودن عشقم خشکیده ام!!